சு.நா.மாயவன் கவிதைகள்

எயிட்ஸ் கிருமிகள்

ஒன்றே குலமென மேடையில் பாடுவான்

ஊருக் குள்ளேதன் சாதியைத் தேடுவான்

நண்டைப் போலநம் உயர்வைத் தடுப்பான்

நாயைப் போலதன் இனத்தைக் கடிப்பான்

இவனைப் போன்ற இழியோ ரால்தான்

ஏற்ற மிகுந்தநம் இனமே சாய்ந்தது.

பொட்டல் நிலமாய் போன நம்மின

பொலிவை மீட்டிட திட்டம் தீட்டினால்

குட்டிச் சுவரென குறுக்கே நிற்பான்

கூடி யிருந்தே குழியும் பறிப்பான்

இவன்தான் இனத்தின் சாபக் கேடு

ஈனப் பிறவி இவனைச் சாடு.

உடல்பொரு ளாவி அனைத்தும் இந்த

ஊன முற்ற இனத்துக் கென்றே

வெட்டிப் பயலிவன் பேசி நடிப்பான்

வெகுவாய் முதலைக் கண்ணீர் வடிப்பான்.

போக்கிரிப் பயலிவன் போக்கை முறித்து

பொல்லாப் பினை,நீ தடுத்து நிறுத்து.

காரண மின்றிக் கைகளைத் தட்டும்

கூறு கெட்டக் கூட்டம் சேர்ந்தால்

சோரம் போயினும் சொத்து சேர்ப்பான்

சோதரன் தலையிலும் மிளகாய் அரைப்பான்.

தன்இனத் தானை சூழ்ச்சியில் வீழ்த்துவான்

தன்னலம் காக்க தாயையும் தூற்றுவான்.

குட்டுப் பட்டுக் குட்டுப் பட்டே

குறுகிப் போன கூனல் பிறவியாய்

இட்டவன் காலில் வீழ்ந்து கிடப்பான்

இறந்தும் பிணமாய் எழுந்து நடப்பான்.

எத்தனை தலைமுறை எல்லாம் மறப்பது

இறந்து இறந்து தினமும் பிறப்பது.