மதங்கொண்ட மனிதர்கள்

எல்லோருக்கும் பொதுவான இறைவன் பெயரால்
இதயமற்றோர் இயக்குகின்ற மதக்கல வரங்கள்
வள்ளலவன் அருளாலே வந்து தித்த
மாந்தர்களுக் கெதிரான இனப்படு கொலைகள்
சொல்லொண்ணாக் கொடுமைகளை இழைத்தே உலகை
சூறையாடும் கொடியோரே ஒன்றை உணர்வீர்
செல்லாத உயிர்களென நினைத்தி ருந்தால்
செகத்திலவன் பல்லினத்தைப் படைத்திருப் பானா….?

அல்லாவின் அருட்புதல்வர் அன்னல் நபியும்
அன்னைமேரி ஈன்றெடுத்த தேவ மகனும்
எல்லாஉயி ரினங்களையும் அன்பால் வென்று
இரட்சிக்க வேண்டுமென்ற புத்த பிரானும்
தொல்லுலகைக் காப்பதர்க்கு தூதர் களாக
தோன்றியநற் சித்தர்களும் தீவிர வாதம்
நல்லதென்று சொல்லவில்லை இருந்தும் கெட்ட
நாசகாரப் பேய்களுக்கே னிந்த பேதம்.

இறைவன்திருப் பாதத்தைத் தொழுதிடும் கைகள்
ஏந்துவதோ கொலைக்கருவி; இறைவன் புனித
மறையோதும் நாவினிலே நஞ்செ தற்கு
மானுடத்தின் மாண்பதனைக் கொல்வ தற்கா!
இரைதேடும் கழுகைப்போல் இரக்க மின்றி
எளியோரை வதைக்கின்றீர்; பாழாய்ப் போன
முறைகெட்ட கொள்கைக்காய் இயற்கை கொண்ட
மூலத்தை அழிக்கின்றீர் முறையா சொல்வீர். 

தீவிரவா தப்போக்கால் பைத்தியம் பிடித்தோர்
தெளிவடைய வையத்தில் வைத்தியம் இல்லை
ஈவிரக்க மில்லாதார் நெஞ்சம் தன்னில்
இறையருளும் நிச்சயமாய் சுரப்ப தில்லை
தீவினையில் உழன்றோர்கள் எவரும் உலகில்
சிறப்போடு வாழ்ந்ததாக வரலா ரில்லை
பாவிகளை இறைவனவன் இரட்சித் ததாக
பாரிலுள்ள எம்மதமும் சொல்ல வில்லை.

மதமென்றும் இனமென்றும் சமய மென்றும்
மறையென்றும் குறைதீர்க்கும் சடங்குக ளென்றும்
நிதமிங்கு மாந்தரிடை நிந்தனை வளர்த்தே
நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் இறையின் புகழை
வதம்செய்யும் மனிதர்களே ஒருசொல் கேளீர்
மதவாதப் போதனையின் நோக்க மெல்லாம்
அதம்செய்தே ஆண்டவனை அடைய அல்ல
அறம்செய்தே மானுடத்தைக் காப்ப தற்கே.

கொடிமலர்

தொப்புள் கொடியோடிணைந்து

ஒட்டிப்பிறந்த இரட்டைப்பிறவிகள்

என் அம்மாவும் நானும்.

அனைத்துலக அகதிகள்

குரங்கைப்போல் மரக்கிளையில் வாழ்ந்தோ ருக்கும்
குகைகளிலே குடித்தனம்தான் செய்தோ ருக்கும்
அரைதனிலே இலையுடுத்தி அரைகுறை யாக
அம்மணத்தை மறைத்துலகில் திரிந்தோ ருக்கும்
வரைமுறையே இல்லாது விலங்கைப் போலே
வாழ்ந்துலகில் வழித்தோன்றல் தந்தோ ருக்கும்
வரலாற்றுக் குறிப்போடு வளநா டுண்டு
வருங்காலச் சந்ததிக்கு எதிர்கா லமுண்டு.

ஐக்கியநாட் டுச்சபையில் அவருக் கெல்லாம்
அங்கீகா ரம்உண்டு ஆசன முண்டு
எக்கணமும் அவரினத்திற் கூறு நேர்ந்தால்
ஏனென்று கேட்பதற்கு நாதி யுண்டு
அகங்குளிர அவரின்தாய் மொழியை நாட்டில்
அரியணையில் அமர்த்திவழி பாடு செய்ய
இகமதிலே எத்தடையும் அவருக் கில்லை
ஏந்தியதாய் மணிக்கொடியே அவரின் எல்லை.

ஞாலத்தின் முதல்உயிராய் நலமே தோன்றி
நாகரிகம் படைத்தோனாய் வையம் தன்னில்
கால்பதித்தான் கலைபடைத்தான் என்ப தற்கு
கல்தோன்றி மண்தோன்றா காலம் தோன்றி
ஆல்போன்று விரிந்ததமிழ்க் குடியே என்னும்
ஆய்வாளர் கூற்றிற்கு அர்த்தம்; ஆனால்
வாலறிவர் போற்றியஇத் தமிழ னுக்கு
வையத்தில் நாடில்லை என்னே விந்தை..!

தாய்நாடு என்றொன்று இருந்தி ருந்தால்
தரணியெலாம் தரித்திரனாய் வதைபடு வானா..?
சிறுபான்மை மக்களென நாடுகள் தோறும்
சீரழிந்து சிறப்பிழந்து உதைபடு வானா..?
வாயில்லாப் பூச்சிகளாய் வாழ்நா ளெல்லாம்
வற்றாமல் உழைத்துப்பிறர் உயர்வுக் காக
தேய்ந்ததுதான் மிச்சம்பிறர் இவனின் வாழ்வை
சீர்செய்தார் என்பதெல்லாம் சுத்தப் பொய்யே.

அரைவயிற்றுக் கஞ்சிக்குப் பிழைப்பைத் தேடி
அயல்நாடு சென்றாலும் அங்கே யும்தன்
புரையோடிய புண்ணான சாதி தன்னை
புதுப்பித்துப் போற்றுகின்ற புத்தி யால்தான்
சிறைவாழ்க்கை வாழ்கின்றார் என்னி னத்தார்
சிதைந்தஇன மாகைந்த நானி லத்தில்
கறையான களங்கத்தை கொள்கை யென்றே
கடைபிடித்த தால்வீழ்ந்தார் உண்மை யன்றோ..!

உலகப்பொது மறையென்று புவியோர் போற்றும்
ஒப்பிலாத தமிழ்மறையாம் குறள்நெறி நின்று
தளராத உறுதியுடன் தமிழ்நிலம் காத்து
தமிழினத்தைப் பிளக்கின்ற சாதி யென்னும்
குலநாசச் சதிதன்னை முறிய டித்து
குற்றமிலாத் தலைமையிலே தமிழி னத்தின்
நலன்நாடி ஒருங்கூடி உழைத்தி ருந்தால்
நானிலத்தில் மூத்தகுடி வென்றி ருக்கும்.

பெருங்காயம்

உழைத்துத் தேய்ந்த தமிழர்களே – ஊர்

உலகுக்கு உழைத்த தோழர்களே

களைத்து இளைத்து காய்ந்ததனால் – தோல்

கருத்துப் போன மனிதர்களே.

தோட்டத்தில் நம்மின வனவாசம் – அது

தொல்லைகள் நிறைந்த சிறைவாசம்

ஊட்டமில் லாசமு தாயமாக நம்மை

உருக்குலைத்த சதிநாசம்.

உள்ளத்தில் சிறிதும் கள்ளமில்லை – உன்

உழைப்பினில் துளியும் வஞ்சமில்லை

எல்லாத் திறமையும் இருந்தும் நீ – இங்கு

எந்தத் துறையிலும் உயரவில்லை.

தொலைநோக் கில்லா நிகழ்காலம் – உன்

தோல்விக்கு அதுவே நதிமூலம்

பிழைதனைக் கழிதலுன் நிலையானால் – இங்கு

பிறந்திடும் உனக்கினிப் பொற்காலம்.

வறுமையே வாழ்க்கை என்றானால் – வெறும்

வாய்ச்சவ டாலே விதியானால்

இருபது இருபதில் சமுதாயம் – அது

கடலில் கரைத்த பெருங்காயம்.

இதுவா உன் பண்பாடு………….?

தமிழன் ஒருவன் செத்துக் கிடக்கிறான்

தாலி அறுத்தவள் நொந்து தவிக்கிறாள்

     அங்கு எதற்கடா சூதாட்டம்

      தின்னும் தீனிக்கேன் போராட்டம்.

உன்னவன் பிணமாய் ஓய்ந்து கிடக்கிறான்

உடன்பிறந்தவன் அழுது துடிக்கிறான்

       உற்றவன் வைப்பது ஒப்பாரி

        உனக்கேன் அங்கு கச்சேரி.

இனத்தைச் சேர்ந்தவன் இறந்து கிடக்கிறான்

இறந்தவன் மக்கள் இடிந்து கிடக்கிறார்

         ஏனங்கு உனக்குக் கும்மாளம்

          எடுத்ததற் கெல்லாம் நோப்பாளம்

நம்மவன் வீட்டில் இழவு விழுந்தது

அன்னவன் குடும்பம் அழுது புலம்புது

           அங்குமா உனக்கு அரசியல்

            அடித்துக் கொள்ளும் உரசியல்

மலேசியத் தமிழன் மாண்டு கிடக்கிறான்

மற்ற இனத்தவன் மரியாதை செய்கிறான்

           மதுவுடன் கூடுமுன் கூட்டம்

            மாண்பா அங்குச் சீட்டாட்டம்

அஞ்சலி செலுத்த வேண்டிய வேளையில்

ஐந்தடியில் கூடி அட்டூழியம் செய்கிறாய்

             என்னே உனது அறிவீனம்

              இல்லையா உனக்கு தன்மானம்.

எயிட்ஸ் கிருமிகள்

ஒன்றே குலமென மேடையில் பாடுவான்

ஊருக் குள்ளேதன் சாதியைத் தேடுவான்

நண்டைப் போலநம் உயர்வைத் தடுப்பான்

நாயைப் போலதன் இனத்தைக் கடிப்பான்

இவனைப் போன்ற இழியோ ரால்தான்

ஏற்ற மிகுந்தநம் இனமே சாய்ந்தது.

பொட்டல் நிலமாய் போன நம்மின

பொலிவை மீட்டிட திட்டம் தீட்டினால்

குட்டிச் சுவரென குறுக்கே நிற்பான்

கூடி யிருந்தே குழியும் பறிப்பான்

இவன்தான் இனத்தின் சாபக் கேடு

ஈனப் பிறவி இவனைச் சாடு.

உடல்பொரு ளாவி அனைத்தும் இந்த

ஊன முற்ற இனத்துக் கென்றே

வெட்டிப் பயலிவன் பேசி நடிப்பான்

வெகுவாய் முதலைக் கண்ணீர் வடிப்பான்.

போக்கிரிப் பயலிவன் போக்கை முறித்து

பொல்லாப் பினை,நீ தடுத்து நிறுத்து.

காரண மின்றிக் கைகளைத் தட்டும்

கூறு கெட்டக் கூட்டம் சேர்ந்தால்

சோரம் போயினும் சொத்து சேர்ப்பான்

சோதரன் தலையிலும் மிளகாய் அரைப்பான்.

தன்இனத் தானை சூழ்ச்சியில் வீழ்த்துவான்

தன்னலம் காக்க தாயையும் தூற்றுவான்.

குட்டுப் பட்டுக் குட்டுப் பட்டே

குறுகிப் போன கூனல் பிறவியாய்

இட்டவன் காலில் வீழ்ந்து கிடப்பான்

இறந்தும் பிணமாய் எழுந்து நடப்பான்.

எத்தனை தலைமுறை எல்லாம் மறப்பது

இறந்து இறந்து தினமும் பிறப்பது.

அன்னை திரேசா

மனித நேயத்திற்கே மதம் என்பதேயன்றி

வேறொன்றும் அறியேன் பரமபிதாவே

என்று ஒலித்த

மாதா கோயில் மணியோசை

வாடிய பயிரைக்

கண்டபோதெல்லாம் வாடி

அவற்றைத் தேற்றித் தேற்றியே

தேய்ந்து போன தெய்வம்.

மறுகன்னத்தில் அறைந்தும் திருப்தியுறாமல்

தொடர்ந்து முதுகில் குத்தியவர்களையும்

மன்னித்து நேசித்த மனித தேவதை.

அட்சய பாத்திரமில்லாமலேயே

அதிசயம் நிகழ்த்திய

மற்றொரு மணிமேகலை.

அன்பைத் தவிர

மண்ணுலகில் மற்றவற்றையெல்லாம்

மனிதகுல தொண்டிற்காக துறந்த

தூய பெண் துறவி.

வீதிச் சிலுவைகளில்

நாதியற்றுக் கிடந்த

சின்னச் சின்ன யேசுக்களின் நாசிகளில்

தன் உயிர்மூச்சை ஊதிவிட்டு

உயித்தெழச் செய்த

கருணைமிகுந்த கன்னித்தாய்

மனிதகுல ஒற்றுமைக்காக

ஒரு மந்திரம் சொன்ன

கனியன் பூங்குன்றனின்

கனிவான மனிதநேயக் கொள்கையை

கல்லடிகளையும் சொல்லடிகளையும் மீறி

கல்கத்தா வீதிகளில் கடைகள் விரித்து

விற்றுத் தீர்த்த வள்ளலாரின் பேத்தி.

கடமைக்காக. அழுதுவடியும்

அர்ப்பணிப்புக்குப் பெயர் போன

மெழுகுவர்த்தியும் துதித்து வணங்கும்

தூங்கா மணிவிளக்கு.

சீச்சீ..........இந்தப் பழம் புளிக்கும்........!

இனத்திற்கு சேவைசெய்ய இயக்கமொன்று அமைப்பதும்

கனமான பதவிக்காக அதன்கழுத்தை நெரிப்பதும்

பதவிமோகம் பிடித்தோருக்குப் பழகிப் போச்சுண்ணே – அதனால்

பொதுத்தொண்டுன்னா ஊர்வம்புன்னு பயமாய் போச்சுண்ணே

தாய்மொழியை எதிர்ப்பதும் சமயம்பார்த்து துதிப்பதும்

ஆய்வுசெய்வ தாகக்கூறி அதற்குவேட்டு வைப்பதும்

வாய்ச்சவடால் வீரர்களுக்கு வழக்க மாச்சுண்ணே – அதனால்

பொதுத்தொண்டே வேணாமுன்னு வெறுத்துப் போச்சுண்ணே.

விருதுகளே குறிக்கோளாய் வேடமிட்டு அலைவதும்

வறுமையான நம்மினத்தை பெயர்போட விற்பதும்

எங்கும் எதிலும் இந்தநோயே பெருகிப் போச்சுண்ணே – அதனால்

பொதுத்தொண்டே வேணாமுன்னு அலுத்துப் போச்சுண்ணே.

சமுதாய ஒற்றுமைக்கு சங்கமொன்று கூட்டுவார்

சாதியங்கு ஒளிந்திருக்க சந்துபொந்து காட்டுவார்

அமுதத்துல நஞ்சுகலந்து நாசமாச்சுண்ணே – அதனால்

அய்யோ சாமி ஆளவுட்டா போதுன்னாச்சிண்ணே.

பணபலத்தைப் பெருக்குதற்கு இனநலத்தை விற்கின்ற

குணங்கெட்டுப் போனவர்கள் கொள்கைபற்றி பேசுவதால்

பொசுங்கி உள்ளம் பத்திகிட்டு எரிஞ்சிப் போச்சுண்ணே – அதனால்

பொதுத்தொண்டே வேணாமுன்னு சலிச்சிப் போச்சுண்ணே.

இடுகாடு

ஆறடி மனித விதைகளை

சடங்கு சம்பிரதாயத்தோடு புதைத்தும்

இது விளையாத பூமி.

பேச்சுரிமை

கா…………….கா…………..கா……………..

காக்கையின் கோரிக்கைகள்

சுதந்திரமான குரலில்.

தனிமனித வழிபாடு

கட்டைவிரலை காணிக்கையாக்குகிறான்

ஏகலைவன்

கற்றுத்தராத வித்தைக்காக!

மானபங்கம்

ராமனின் கால்பட்டு

மீண்டும் எழுந்தாள் அகலிகை

இன்றுவரை இழிவுபட.....!

வீடுபேறு

ஆஹா……………..என் கருவறை

பத்திரமாய் வந்து சேர்ந்தேன்

என் கல்லறை.

இறப்புப் பத்திரம்

பிணப்பெட்டியின் மேல்

மலர்ச்செண்டு

சிறுபான்மையினரின் குடியுரிமை.

நானும் என் நகல்களும்

சாம பேத தான தண்டத்திற்கேற்றவாறு

‘’நான்’’ எனும் என்னை

நானே செதுக்கிக்கொள்ளும்

அதிசய சிற்பி நான்.

என் தாயின் கருவறையில்

இருந்தது நானில்லை

அது என் நிஜம்.

அனுதினமும் மறவாமல்

நான் சிரசாசனம் செய்கிறேன்

என் கால்கள்

திருடுபோகாமல் இருக்கின்றனவா

என்பதை தெரிந்து கொள்வதற்காக.

ஒவ்வொரு விடியலிலும்

என் பிணம் விழித்தெழும்.

பெற்றகடன்

பிள்ளைகள் செய்த தவற்றிற்காக

பெற்றவளின் வயிற்றில் சூடுவைத்தார்கள்

ஹீரோஸிமா ,நாகாசாகி.

குப்பைத் தொட்டி

வானம் நிராகரித்த எரிநட்சத்திரமாய்

வீரிட்டலறும் என்னை

எறும்பும் ஈக்களும் மொய்க்கும்

இந்த நாற்றக் கழிவுத் தொட்டியில்

வீசிவிட்டுப் போகும் என்னைப் பெற்றவளே

ஈவு இரக்கம் எனும்

ஈரமான இதயம் அற்றவளே

காம சுகத்திற்காக தெய்வீகத் தன்மையான

தாய்மையை விற்றவளே

சற்றே நில்………………..

நிர்வாணமாக இருந்தேன் நான்

இருந்தும் இல்லாமலும் !

நான் கருவாவதற்கு காரணகர்த்தாவாய்

நீ இருந்ததால்தான்

நான் உருவானேன்.

மாணிக்கத் தொட்டிலில் கிடத்தி

ஆராட்டிச் சீராட்ட வேண்டிய என்னை

குப்பைத் தொட்டியில் துறுத்தி

துன்புறுத்தும் வஞ்சகியே………

அநாதியாக இருந்த என்னை

அநாதையாக்கினாய்.

உன்னையும் என்னையும்

கண்ணியப்படுத்த முடியாதவன் மேல்

உருட்டப்படும் பகடைக்காய் நீயென்பதை

தெரிந்தும் தெரியாதவள் போல்

உருண்டு கொண்டிருந்தாய்

புரிந்தும் புரியாதவள் போல்

புரண்டு கொண்டிருந்தாய்.

உன் சதையின் வெப்பத்தைத்

தணித்துக் கொள்ள

சாக்கடையில் புரண்டு

தப்புச் செய்தவள் நீ…………!

தண்டனை மட்டும் எனக்கா……..?

அது தடைசெய்யப்பட்ட களியாட்டமா…..?

அல்லது பணயமாக என்னை வைத்து

நீ ஆடிய சூதாட்டமா…….?

அது வெற்றிக் கனியைப் பறிப்பதற்காக

நடந்த போராட்டமா…….?

அல்லது உன் காமப் பிணியைத் தணிப்பதற்காக

நடந்த சதிராட்டமா………?

உன் ஈன இச்சையால் விளைந்த

கொச்சைத்தனத்தை மறைப்பதற்காக

ஒரு பாவமும் செய்யாத

பச்சை மண்ணான என்னை

சாக்கடையில் கொட்டிவிட்டுப் போகும்

சண்டாளியே……………..

மாண்புமிகு மாதர்குலத்தில் தோன்றிய நீ

எப்போது பிணந்தின்னும் பேயாய் மாறினாய்..?

விட்டுச் செல்வதற்கும்

வீசி எறிவதற்கும்

எவ்வளவோ இடமிருக்க

நீ ஏன் குப்பைத் தொட்டியை தேர்ந்தெடுத்தாய்.

ஓ……………புரிகிறது

நீயே ஒரு எச்சில் தொட்டி என்பதால்தானே.!

நான் உன் குலதெய்வங்களின்

உயிர்ப்பிரதியாக

உன் கர்ப்பக் கிரகத்தில் பிரசன்னமாகி

உன்னுடைய ஊனோடும் உதிரத்தோடும்

ஒன்றரக் கலந்த

உன் நகல் அல்லவா………..!

பின் ஏன்………..

ஒரு அழிப்பானைப் போல

என் அடையாளத்தை

அழிக்க நினைக்கிறாய்…………!

இலக்கணப் பிழையாக

என்னை எழுதிய குற்றவாளி நீயாகும்போது

உயிர் மெய் எழுத்தான

நான் ஏன் அழ வேண்டும்.?

உன்னைக் காட்டிக் கொடுத்த

எட்டப்பன் என்றா எனக்கு இந்த

கடுந்தண்டனையைக் கொடுத்தாய்..!

அப்படியென்றால்……..

காட்டிக் கொடுக்கக் கூடாத அந்த

கட்ட பொம்மன் யாரம்மா………?

என்னை ஒ(ழி)ளித்து விட்டதாக எண்ணி

ஒளிந்து கொள்பவளே………………

நீ உயிருடன் இந்த உலகில் உலவும்வரை

நான் உன்னோடு இருப்பேன்

உன் மனசாட்சிக் கருவறையுள்

உன்னைப் பழி வாங்கும்

மறு அவதாரமாக…………!